Onze eerste dagen op reis!

Lieve allemaal,

Nog even een update van onze eerste dagen, nu we nog WiFi hebben in Lusaka. We zijn namelijk nog in het backpackers hostel. Dit was niet helemaal het plan, maar hier later meer over.

15-12 & 16-12
Onze reis hier naartoe ging vrij voorspoedig. De eerste vlucht naar Dubai was super. We hadden mooie ruime plekken, een leuke Nederlandse stewardess die het erg gezellig vond om lekker Nederlands te kunnen kletsen met ons. We hebben gezellig een film gekeken met zijn drietjes en daarna hebben we wat proberen te slapen. Rond 6:00u (NL: 3:00u) kwamen we aan in Dubai: een super mooi, groot vliegveld met allerlei luxe winkeltjes. Daar even rondgekeken, een flesje drinken gekocht en drie uurtjes later konden we boarden voor onze vlucht naar Lusaka. Iets krappere stoeltjes, maar net zo goed een prima vlucht.

We hadden met klasgenootjes Tirza, Janine en Boukelien afgesproken dat we met zijn zessen zouden blijven, we moesten allemaal naar hetzelfde backpackers hostel. Toen we in Lusaka aankwamen mochten we op zijn Afrikaans aansluiten bij één balie voor de toeristen, om daar ons visum te kunnen halen. Vervolgens mochten we aansluiten bij een andere balie, maar dit bleek toch niet te kunnen, dus konden we weer terug… hier moeten we maar aan wennen geloof ik, de rest van het avontuur op het vliegveld ging niet veel soepeler. We wilden graag een Zambiaanse simkaart kopen, maar hiervoor hadden we eerst Kwacha nodig, de Zambiaanse valuta. Na dit allemaal gepind te hebben en drie kwartier in de simkaarten-winkel gestaan te hebben, hadden zich inmiddels zo’n 4 Zambiaanse mannen gemeld die ons wel naar ons hostel wilden brengen. Super interessant natuurlijk, zes blanke dames. Wij hadden gehoord dat wij het hostel konden bellen voor vervoer, dus hebben dit maar braaf gedaan, je weet het immers nooit!

Ondertussen hadden we wel trek gekregen, op het vliegveld vonden we een leuk café achtig barretje waar we lekker wat konden drinken en eten. Bij het prutsen met de nieuwe simkaarten is helaas Jorien haar oude Nederlandse simkaart tussen een kier van de bank waar we op zaten, terecht gekomen. Heeeeeel erg balen. We werden ontzettend vriendelijk geholpen door het personeel, een van de obers kwam zelfs al met een mes aanzetten om de bank voor ons open te snijden, maar we hebben de simkaart niet meer te pakken gekregen, helaas L

Na het eten en het simkaart-avontuur zijn we naar buiten gegaan, eerste voet op Zambiaanse grond én lekker warm: 29 graden! Wederom genoeg mensen die beweerden onze taxi-chauffeur te zijn, maar al gauw kwam er een man aangelopen die ons uit zichzelf vertelde dat hij ons meenam naar Lusaka Backpackers: dan weet je dat je de goede hebt… haha! Een prachtige Toyota Corolla had ‘ie bij zich, en daar pasten wij wonder boven wonder alle drie, inclusief bagage (en dat was nog al wat…) in, prachtig. De autorit was een avontuur. In Zambia zit het stuur rechts en rijden ze aan de linkerkant, altijd even wennen en daarbij rijd je in een nieuw land vol nieuwe dingen die je ziet. Onze chauffeur reed keurig, wel moesten we een omweg maken omdat er politie stond… wij: ‘But you do have your licenses, right?’ daar had onze chauffeur geen pasklaar antwoord op… ;)

Onderweg kwamen hebben we zoveel indrukken opgedaan. Lopen langs de kant van de weg is doodnormaal, het is hier mooi groen nu het regenseizoen is en het contrast tussen rijk en arm is groot. Je rijdt langs mooie grote gebouwen en op de volgende hoek staat weer een simpel kraampje, gemaakt van dozen.

Het hostel zelf is van alle gemakken voorzien. Prima bedden met klamboes, warme douches en een rode kat, zodat Lotte zich wat thuis voelt. We hebben ons geïnstalleerd, even lekker gedoucht en toen wilden we een plannetje gaan maken voor de volgende dag, we zouden immers vandaag (zaterdag 17-12) met de bus afreizen naar Lubwe. We kregen alleen maar niet helder waar en hoe deze bus zou vertrekken, bij de receptie van het hostel kregen we ook geen duidelijkheid. Na wat WhatsApp contact met de Sisters uit het ziekenhuis, werd duidelijk dat er een nieuwe bus rijdt, rechtstreeks naar Lubwe, maar dat de kans groot was dat we deze gingen missen. Deze nieuwe bus vertrekt vroeg in de ochtend en het is dan handig als je de dag ervoor al tickets hebt gekocht. Domper! Nu ging ons plannetje niet door en zaten we even in onzekerheid, dit in combinatie met vermoeidheid en een totaal nieuwe omgeving was echt even niet fijn. Uiteindelijk hebben we besloten een nachtje extra in het hostel te boeken, de volgende dag naar het busstation te gaan, uit te zoeken waar de bus vertrekt en een ticket te kopen. Dit gaf meteen wat rust.

17-12
Vanmorgen zijn we om 7:00uur opgestaan, kregen we een heerlijk ontbijtje in het hostel en zijn we daarna richting het busstation gelopen. Weer een hele belevenis wat je allemaal ziet en meemaakt onderweg. Ook het busstation zelf was indrukwekkend: ontzettend veel mensen, bussen en plaatsen waar tickets verkocht werden. Er kwam al gauw een Zambiaan naar ons toe die ons de weg wilde wijzen, we besloten hem maar te volgen… het is daar zo groot, onoverzichtelijk en er zijn tientallen kraampjes die busreizen aanbieden en hij had er verstand van. Hem volgend werden we van het kastje naar de muur gestuurd, maar toen Lotte uiteindelijk de bestemmingen intypte en op haar mobiel liet lezen, snapte de man ineens waar we naartoe wilden. Hij bracht ons naar het kraampje waar inderdaad de naam van de bus op te lezen was die wij van de Sisters hadden doorgekregen, top! Tickets gekocht, de man wat Kwacha gegeven voor iets te eten, nog een rondje gemaakt over het busstation en daarna zijn we doorgelopen naar een grote shopping-mall. Dit was erg leuk, even een rondje door de winkels daar en lunchen bij een cafeetje. Het personeel is overal super vriendelijk, behulpzaam en je voelt je af en toe net een bekendheid, iedereen kijkt naar je. Op den duur hoorden we hard lawaai en voelden we tijdens het wandelen door de mall af en toe druppels: ohja, regenseizoen! Dit soort buien kent zelfs Nederland niet!

Na de shopping-mall én de regenbui zijn we teruggewandeld naar het hostel. Daar hebben we onder het genot van een stukje Tony’s een spelletje gedaan, welke ruw onderbroken werd door een groen krekel-achtig diertje, die toch wel een beeeetje eng was.

Nu zitten we bij het hostel te wachten op ons avondeten. Beefburgers with Chips, sounds good right? ;) We vermaken ons prima, wennen al een beetje aan het Afrikaanse leventje en zijn ontzettend benieuwd hoe onze busreis van morgen zal verlopen. Het internet zal vanaf dan ook minder zijn, dus mogelijk minder updates op de blog en we verwachten geen WhatsApp contact meer te kunnen hebben, dan weten jullie dat J

Fijn om jullie nog weer even op de hoogte te kunnen brengen!

Liefs,

Anne, Jorien & Lotte